De manier waarop het merendeel van onze politici zich de laatste jaren aanstellen, is niet meteen goede public relations voor het belangrijk beroep van beleidsvoerder.
De manier waarop politiek bedreven wordt is niet meteen een voorbeeld voor wie resultaten verwacht. Het duurt eindeloos veel tijd om tot een beslissing te komen. Elke beslissing is het resultaat van een overleg. Er moeten compromissen gesloten worden; in ruil voor wat je vraagt. Kortom, geen wonder dat resultaatgerichte ondernemers snel de pijp aan Maarten geven. Ik kan mij voortellen hoezeer Fernand Huts (Katoen Natie) zich zat te ergeren over de manier waarop politiek in dit land (en waarschijnlijk ook elders) beoefend werd. Na drie maanden had hij er genoeg van.
Ons vermoeden wordt bevestigd door een studie van economen Pablo Muylle (UGent) en Emmanuel Dhyne (Nationale Bank). Zij analyseerde, de invloed van aanzienlijk aankopen bij overheidsbedrijven en van het opnemen van politici in de raad van bestuur. De onderzoekers vergeleken het cijfermateriaal uit de periode 2002-2018. En wat zijn hun conclusies? Hou u vast aan de takken van de bomen:
Andere bevindingen waren:
Conclusie
Ik denk dat het besluit voor de hand ligt voor iedereen die een welvarend bedrijf wil runnen.