Als de verliezers van de verkiezingen in plaats van dankbaar te zijn dat ze gevraagd worden, plots eisen stellen die mogelijk buiten verhouding zijn, dan is akkoorden maken moeilijk.
De drie partijen aan de (Vlaamse) onderhandelingstafel hebben samen 50,8% stemmentotaal behaald. Hiervan heeft afgerond NVA 50% en Vooruit en CD&V elk 25%. De wet van de logica dicteert dat in dat geval NVA de locomotief is en de anderen de wagonnetjes. Maar daar zijn de wagonnetjes blijkbaar niet mee akkoord. Nochtans: geen enkele trein gaat vooruit dankzij de wagonnetjes. Een trein gaat alleen vooruit dankzij de locomotief.
Aan een onderhandelingstafel moet iedereen zijn plaats kennen. We zitten al lang niet meer in het bestuursmodel van het roemrijke Rome. Toen onderhandelde het hoofd van de brandweer pas over de prijs van de bluswerken als het al brandde. De man was schatrijk en er zijn spreekwoorden op hem gebaseerd.
Jammer dat sommige partijen aan de onderhandelingstafel de noodzaak niet inzien dat er DRINGEND een nieuwe regering nodig is. Op deze manier blijft de regering in lopende zaken werk moeten doen zonder iets(nieuw) te kunnen beslissen. Het is al dikwijls gezegd: we hebben geen politiekers maar staatsmannen nodig. Waar blijven ze?