Ooit was ze een icoon dat een hele generatie beïnvloedde met niemendalletjes van films met enkele uitzonderingen zoals Le Mépris en La Vérité bijvoorbeeld. Ze stopte in 1973 met haar filmcarrière toen ze pas 39 was. Vandaag is ze 91 met een onbewerkt uiterlijk en rijp voor monumentenzorg. Maar ze laat nog van zich horen.
Door haar openhartige – maar niet altijd door iedereen gesmaakte – uitspraken werd ze al eerder veroordeeld voor racisme. Dit belet haar niet van haar waarheid te blijven verkondigen wanneer er om gevraagd wordt. In haar nieuw boek zegt ze over haar soms eigenzinnige uitspraken: ‘Vrijheid is jezelf zijn, zelfs als het stoort.’
Het is bekend dat ze vandaag aanhanger is van het uiterst rechtse gedachtengoed van Marine Le Pen. Ze noemt in haar nieuw rechts de enige dringende remedie tegen de Franse kwelling.
Een mening hebben is vandaag niet altijd vanzelfsprekend omdat afwijkende meningen tegenover het gezag moeite hebben om aanvaard te worden. Brigitte Bardot schopt geregeld tegen de schenen en beroept zich dan op haar recht op vrije meningsuiting. De vraag die in dit verband alle andere vragen in de schaduw stelt is natuurlijk: waar eindigt vrije meningsuiting en waar begint racisme?